Interview met onze pianiste
EEN KLEIN ROOD SPEELGOEDPIANOOTJE
Ze begeleidt het Ankeveens Kerkkoor All Directions, het Kortenhoefse koor “t Koor”, ze studeert opera’s in met een operakoor in Zeist, geeft concerten samen met cellist Gé Bartman als Duo Dolce Melodia, luistert graag samen met haar echtgenoot naar muziek en geniet van de pianolessen die ze geeft: Ludmila de Klerk – Tokareva
De Hilversumse Meent. Een klein paradijsje, een woongemeenschap. De voorzienigheid, het toeval, God, heeft haar hier gebracht, ongeveer vijftien jaar geleden. ‘Ik ben daar zó dankbaar voor’. Dat zinnetje komt rechtstreeks uit haar hart. In de woonkamer staat een mooie vleugel en ruim daarnaast een extra piano. ‘Corona-tijd’, zegt Ludmila, ‘ik mag niet náást een leerling zitten, dus moest ik een andere piano neerzetten. Coronaproof’.
HET BEGIN
Zhirnovsk. Midden-Rusland. Ludmila Tokareva is jarig. Ze wordt vijf jaar. Ze krijgt een klein rood speelgoedpianootje met zwarte en witte toetsen en een verschrikkelijk geluid! Maar voor Ludmila is dit pianootje mooier dan de beste concertvleugel. Ze sleept het overal mee naar toe en speelt er dag en nacht op. Haar ouders, beiden bouw-ingenieur, die hard werken aan de bouw van de stad Zhirnovsk, worden er tureluurs van en Ludmila krijgt pianoles. Er komt een echte piano in huis. En daarmee een pril pianoleraresje, want Ludmila wil alle gezinsleden pianoles geven. Vader en moeder haken snel af, maar de negen jaar oudere broer doet braaf zijn best. Hij speelt alles wat zij hem leert. Hij trekt trouwens veel met zijn kleine zusje op. Dat moet wel, want hun ouders moeten hard werken! Hij zegt nog altijd trots: ‘Ik heb jou grootgebracht, Ludmila’.
De muziekschool is dicht bij huis, dus Ludmila mag er alléén naar toe. Als in het kinderdagverblijf de kinderen hun middagdutje doen, wandelt Ludmila naar pianoles. De docente merkt dat ze talent heeft en adviseert haar ouders dat hun dochter naar een goed conservatorium moet, dat van Volgograd, 350 kilometer van Zhirnovsk. Tijdens de vooropleiding van twee jaar reist Ludmila elk weekend naar Volgograd, met de bus. ‘Ik vond studeren heel interessant en de reistijd besteedde ik dan ook aan mijn huiswerk: Solfège, muziekgeschiedenis’. Op haar vijftiende wordt ze toegelaten tot het Conservatorium en ze geniet zeven jaren van de stad en van de studie. De vriendschappen van toen blijken voor het leven. Vorig jaar kwamen er zeven studiegenoten uit die tijd naar de Hilversumse Meent. Ludmila straalt. ‘We hebben hier, in de gezamenlijke keuken, muziek gemaakt en gezongen, het was heerlijk. Met de hele buurt. Het culturele leven in de Hilversumse Meent bloeit, en dat merkte je toen ook’.
ACHTERGROND.
Vader was absoluut niet muzikaal. ‘Maar als wij in de vakantie naar de Kaukasus gingen, duizend kilometer verder, waar mijn moeder geboren is, zei hij in de auto tegen mij: Zing! Anders val ik in slaap’. Mijn moeder en ik hebben veel samen gezongen. Mijn moeder komt uit een zanglustige familie. Als wij met ons allen aan tafel zaten, en aten en dronken, werd er altijd gezongen. Je kent de Kozakkenliederen? Nou, die zongen we. En mijn vader nam dat allemaal op, op zo’n bandrecorder’.
Cultuur was belangrijk in het gezin Tokarev. Ludmila luisterde vaak en graag naar de muzikale sprookjeslangspeelplaten. Er werd ook veel gelezen. ‘Een neef leerde mij, nog vóór ik naar school ging, lezen, ik was zo nieuwsgierig naar wat er in de boeken stond’. De grote bibliotheek in Zhirnovsk was, na muziek, haar lust en haar leven. Muziek stond boven aan. Dát wilde ze! In haar pubertijd was er een even een twijfelmoment: de school kreeg er een sportafdeling bij. Ja, en als je vriendjes en vriendinnetjes daar heen gaan, wil jij ook. ‘Dat was de enige keer dat mijn moeder boos op me was’, zegt Ludmila. ‘Ze zei: Nee. Jij blijft op de muziekschool’. Twee dagen huilen, en moeder capituleerde. Maar het werd EN…EN…EN muziek EN sport. ‘Ja, wel een beetje druk’, …ze lacht…’en ook gevaarlijk, want ik kreeg een basketbal op mijn vingers. De pianodocente zag mijn dikke vingers’…ze laat haar slanke pianovingers zien..…’maar ik zei gauw dat ik ze had gekneld…de deur…’.
DONKERE WOLKEN
Na het conservatorium komt ze terug in Zhirnovsk. De zon schijnt. Veel leerlingen, verdient haar eigen boterham, trouwt een Bulgaar, krijgt een zoon en verhuist naar Bulgarije. Dan verdwijnt de zon. Ze verliest haar baan, haar huwelijk en haar piano en komt, zonder geld maar mét een zoon, in Nederland terecht, precies, in de Hilversumse Meent. ‘Het kan geen toeval zijn, ik werd hier naartoe geleid’, zegt ze. ‘Ik maakte hier huizen schoon en uitgerekend in het huis waar we nu wonen, woonde een dame die een piano had. Ze had me ergens horen spelen, gaf me spontaan de sleutel van haar huis en zei: ‘Alsjeblieft. Je mag hier altijd pianospelen’. Dat is toch iets om dankbaar voor te zijn, hè? Ik was bijna vergeten dat ik pianiste ben. Dat ik niet kan leven zonder piano’.
MUZIEK
Toen de dirigent van All Directions, Bruce Skinner, haar vroeg om het koor te begeleiden, moest ze er even over denken. Popmuziek? Kerkmuziek? ‘Sommige liederen waren zonder bladmuziek. Maar gelukkig hadden ze wel opnames en akkoordensymbolen bij de tekst. Ik luisterde goed en speelde. Als je je concentreert op de muziek, wordt die vanzelf mooi. Ik vind kerkmuziek héél mooi. Het is ook een heel fijn koor om mee te werken’!
Maar alle muziek is mooi, zelfs als het achtergrondmuziek is. ‘Ja, dat vind ik heel leuk, spelen voor mensen die lekker aan het eten zijn. Muziek voegt iets toe. Net als de juiste wijn het gerecht lekkerder maakt, doet muziek dat ook. Bestaat er niet een theorie dat muziek kan genezen? Dat is nog een droom van me: mensen genezen met muziek. Daarom is muziek maken in zorginstellingen zo heerlijk. Je ziet hoe mensen opbloeien, hoe mensen die aanvankelijk niet reageren, door muziek ineens gaan lachen’. Ze is even stil. ‘Weet je, het is allemaal zó verbonden met elkaar: de opleiding, het muziek maken, het lesgeven…ik wil niets ánders doen dan dit’!
50 jaar All Directions
All Directions leeft!
NEDERHORST DEN BERG – Zondag 12 mei 2019 sloot ‘t Ankeveense
koor All Directions! zijn 50-jarige Jubileum Tour af met een feestelijk Sing In Concert in de Nieuwe Harmonie.
Door: Saskia Luijer
Op 9 maart 1969 kwamen 32 mensen op de eerste repetitie
van het Ankeveens Jongerenkoor af. Nu, een halve eeuw jaar later, staan zes van hen nog steeds tussen de vijftig leden van het koor dat inmiddels
All Directions! heet. Geëerd met een glimmende jubileummedaille. Wat ooit als een kerkkoor begon, ontwikkelde zich in de loop der tijd tot een popkoor met een uitgebreid repertoire. De liedjes die eerst nog op het gehoor werden ingestudeerd, klinken tegenwoordig vanaf bladmuziek, want de
leden kregen de kunst van het notenlezen onder de knie. Maar naast deze muzikale groei en bloei, is het meest waardevolle de vriendschap die is ontstaan.
Het koor is een echte vriendenclub geworden en deelt deze warmte en gezelligheid graag tijdens ‘t Sing In Concert in de Nieuwe Harmonie. Luisteren en meezingen Na het welkomstwoord van voorzitter Pauline Verzijden, neemt ladyspeaker Selma van Dijk de presentatie in handen.
Vermakelijk, met humor en lichte zelfspot creëert zij een ontspannen
en gemoedelijke sfeer. Het wordt een middag om te genieten, om te luisteren naar het koor en mee te zingen met de bekende liederen. Bij het openingsnummer blijven we de kerkelijke roots toch een beetje trouw als Shaffy’s Zing Vecht Huil Bid Lach Werk en Bewonder op het programma staat. Krachtig en met een flink volume zingen koor en publiek onder de enthousiaste leiding van dirigent Bruce Skinner. Het combo bestaande uit Ludmilla de Klerk op piano, drummer Frits Zieltjens en gitaristen Ron
Riedijk en Joost van Ingen verzorgt de muzikale begeleiding.
Met een aantal popsongs laat All Directions! horen welke kwaliteit ‘t in huis heeft. Zo brengt het swingend en stralend Go Like Elijah van Chi
Coltrane op de planken, is de Earth Song van Michael Jackson een meer ingetogen lied en komt alle passie en power naar voren bij het uptempo nummer Hey Brother van Avicii.
De verschillende koorpartijen komen ook goed tot hun recht in Queens klassieker Bohemian Rhapsody, met een fraaie solo van Joost van Ingen op gitaar. Het publiek wordt uitgenodigd om in te zetten bij meezingers als Ich bin wie du, Schouder aan schouder, Avond en Mama Mia. ‘t Levenslied Zij gelooft in mij is een fantastische vertolking van Theo Blokker als Andre Hazes, en ook Rob Vermeulens solo als Hazes jr. bij het nummer Leef is meesterlijk. Hun aanstekelijke muziek laat de zaal luidkeels meezingen, de armen gaan de lucht in en de koorkleden zwaaien met hun kleurrijke All Directions! sjaaltjes. Het feest is compleet als we ter afsluiting de zelfgeschreven tekst zingen bij het lied Aan de Ankeveense plassen. Een ode aan het kleine dorp, met als treffende slotzin:
“Ja, in Ankeveen is het fijn.”
90- jarig bestaan St. Martinuskerk
Ankeveen – vorig jaar hebben we het 90-jarig bestaan van de Sint Martinuskerk gevierd.
____________________________________________________________________________________
Uit het KAN-nieuws van mei 2018:
Terugblik op de Passion te Ankeveen
Drie avonden een uitverkochte kerk!
Maar liefst 750 personen hebben genoten van de spectaculaire manier waarop All Directions! de Passion heeft gebracht.
Wat een geweldige, indrukwekkende en ontroerende prestatie. Alles verliep fantastisch en zelfs vanuit de hemel (zie foto) werden we bejubeld. Het lijdensverhaal van Jezus met mooie teksten, die door Vincent Koch werden verteld, sloten perfect aan op de liederen. Deze werden vol passie gezongen, begeleid door een zevental muzikanten onder de algehele leiding van Bruce Skinner. De liedkeuze wisselde van rustig tot up-tempo, in het Nederlands en in het Engels.
De 43 zingende leden waren helemaal in het wit gekleed, wat door de goede belichting een prachtig effect gaf. De film- en fotobeelden op het enorme scherm completeerden deze vaak emotionele show. De wandeling achter het witte kruis aan, over een verlicht pad, gaf nog een extra dimensie aan het geheel.
Vier dames – “de passionada’s” – hebben 2 jaar lang hard gewerkt aan deze productie, gelukkig met veel vrijwillige hulp van techniek tot regie. Een welverdiend applaus! Er zal nog lang nagepraat worden over deze bijzondere Passion.
Pauline Verzijden – voorzitter All Directions!
ANKEVEEN – In een uitverkochte Martinuskerk voerde All Directions op 22, 23 en 24 maart 2018 een eigentijdse versie op van het passieverhaal. Onder regie van Arjan Boxelaar en geleid door Bruce Skinner wisten de koorleden er samen met hun musici een geweldig succes van te maken. ‘Zoiets kan alleen in Ankeveen’ klonk er in het publiek. Een mooier compliment kun je toch niet krijgen.
Lees hier het hele artikel uit Weekblad Wijdemeren
_____________________________________________________________________________________
Daverend succes Dinershow All Directions!
Een stukje buiten de gemeentegrenzen van Wijdemeren vond ook een groots evenement plaats in de kas van Huyskwekerij Vechtzicht. Daar genoten 102 Ankeveense, Bergse en overige gasten uit de vijf dorpen en omstreken van een Dinershow. Lees hier verder
_____________________________________________________________________________________
Uit het KAN nieuws
In het KAN nieuws van september/oktober 2017 verscheen een interview met onze Passioncommissie.