Weekblad Wijdemeren 28 maart 2018
Prachtige ‘De Passion’ van All Directions
Door: Saskia Luijer en Joop Glijn
ANKEVEEN – In een uitverkochte Martinuskerk voerde All Directions op 22, 23 en 24 maart 2018 een eigentijdse versie op van het passieverhaal. Onder regie van Arjan Boxelaar en geleid door Bruce Skinner wisten de koorleden er samen met hun musici een geweldig succes van te maken. ‘Zoiets kan alleen in Ankeveen’ klonk er in het publiek. Een mooier compliment kun je toch niet krijgen.
De Passion start met schitterende herkenbare dronebeelden die op een groot scherm in de kerk worden geprojecteerd. We zien de Ankeveense Plassen, de ‘s-Gravelandse buitenplaatsen en de Vecht in Nederhorst den Berg. Een uitgestrekt landschap waarin de zangers van All Directions een wit verlicht kruis dragen. De tocht van het kruis begint overdag in een zonnige omgeving en eindigt in het donker voor de ingang van de Martinus. Dan zwaaien de deuren open en gaan we live verder. Het kruis wordt de kerk binnen gedragen, gevolgd door de koorleden, allen in het wit gekleed. Een stemmige processie, muzikaal begeleid met de warme klanken van piano, drums, blazers en gitaristen.
Nog steeds actueel
Verteller Vincent Koch leidt ons door het lijdensverhaal van Jezus dat na 2000 jaar nog steeds actueel is. Hij neemt ons mee naar Witte Donderdag, naar het laatste avondmaal waarin Jezus zich afvraagt of zijn vrienden wel vrienden blijven. De koorleden zingen: ‘Hey brother, do you still believe in one another?’. Ze lopen heen en weer over het podium en bewegen mee ter ondersteuning van hun lied. Het is een stevig uptempo nummer, met enthousiasme, kracht, plezier en liefde. Passie en power die ook naar voren komt in de foto’s van de koorleden die op het scherm verschijnen. Een hele andere sfeer ontstaat er bij ‘Stil in mij’, een popsong over eenzaamheid. ‘Kom bij me zitten, sla je arm om me heen en houd me stevig vast.’ Knap hoe koor en band hier spelen met de dynamiek. Een opbouw van ingetogen fluisterzacht naar luide wanhoopskreten. Jezus voelt zich in de steek gelaten en zijn moeder Maria maakt zich zorgen. Fraai uitgebeeld door de dames van het koor die vervolgen met ‘Blijf bij mij, na zoveel goeds kan ik je niet meer laten gaan.’ Daarna nemen de heren het over. Ferm verwoorden zij het verraad van Judas: ‘Smiling faces sometimes pretend to be your friend.’
Rake klanken
Nadat Jezus gevangen is genomen, komt ook de ontkenning door Petrus voorbij. In het nummer ‘Don’t speak’ hebben de koorleden alleen wat moeite om elkaar te vinden. Ook de timing met de band verloopt niet helemaal vlekkeloos. Het lied heeft een heerlijke sound, maar de uitvoering vormt net geen eenheid. Iets wat All Directions echter weer prima oppakt bij ‘We don’t need another hero’. Mooi gedragen, swingend en met lange melodielijnen klinken hier de sopranen, alten, tenoren en bassen. Sterk is ook het typische meerstemmige koorgeluid bij het zangstuk waarmee ze daarna het publiek aanspreken: ‘Stel dat God vandaag op aarde zou verschijnen en je vragen zou, kies jij nog steeds voor mij?’. Maar het hoogtepunt van de avond is toch wel de a capella uitvoering van ‘Mary did you know?’. Dit klein gehouden lied, met alleen de zangstemmen in de kerk, komt binnen in al zijn eenvoud. Indringend, ontroerend, zo raak.
Een nieuw begin
Met de gospel ‘Go like Elijah’ weerklinkt een energiek en jubelend slotlied in de kerk. Want Jezus’ dood aan het kruis is niet het einde. Het betekent een nieuw begin. Een toekomst die na een stille processie in het gebouw van de ijsclub wordt verwoord in het allerlaatste lied: ‘Als we schouder aan schouder staan, zal het vanzelf gaan. Het mooiste ligt voor ons.’ We zingen en neuriën de woorden mee. Verbinding, verbroedering en vertrouwen. De prachtige paasgedachte van De Passion.